Page 89 - 20 - 21
P. 89
می‌ر قصنـــد .
حـــس دلتنگـــی و عشـــق او ،همـــراه بـــا یـــاد دعـــای مـــادر و
لحظـــه بدرقـــه ،مـــرا دوبـــاره پـــر از انگیـــزه و امیـــد م یکنـــد.
مـــه نـــرم پاییـــز ،بر گهـــای رقصـــان و نـــگاه پرمحبـــت والدینـــم
هنـــوز در خاطـــرم زند هانـــد ،همـــان شـــور و انگیـــزه‌ای کـــه آن
روز در دل مـــن روشـــن شـــد ،هـــر بـــار کـــه بـــه یـــاد مـــی‌آورم،
دوبـــاره جـــان می‌گیـــرد و مســـیر زندگـــی را برایـــم روشـــن
می‌ســـازد.
محمدرضا برمر
مدیر روابط عمومی شرکت کنترل ترافیک
لقمه‌هایبربریوساندوی چهایپیر بابا
یـــادم میـــاد وقتـــی می‌خواســـتم بـــرم مدرســـه ،همیشـــه
نگـــران زنـــگ تفریـــح و خوراک یهـــاش بـــودم .مـــادرم
می‌گفـــت« :خـــودم بـــرات لقمـــه درســـت می‌کنـــم».
لقمـــه‌ی مـــادرم معمـــولاً یـــه بربـــری ســـه‌روز مونـــده خشـــک
بـــود کـــه روش آب مـــ یزد تـــا نـــرم بشـــه ،بعـــد تـــوش پنیـــر
کـــوزه ای اســـمال بقـــا ُل م یریخـــت.
همـــون پنیـــری کـــه بـــوی گوســـفند زنـــده مـــ یداد و پشـــمای
تـــوش از مـــوی ســـر مـــن هـــم کلفت‌تـــر بـــود! لقمـــه رو کـــه
گاز مـــ یزدی ،انـــگار لاســـتیک بنـــز د هتـــن رو گاز گرفتـــی؛
انقـــدر کـــش می‌اومـــد کـــه ی ههـــو نصـــف دندونـــای
شـــیر یات م یریخـــت .تـــازه اگـــه شـــانس مـــی‌آوردی،
دندونـــای اصلـــ یات کنـــده نم یشـــد .بـــا خـــوردن اولیـــن
لقمـــه همـــه از کنـــارت فـــرار می‌کـــردن ،انـــگار همیـــن الان
از دامـــداری اومـــدی بیـــرون و هـــر لحظـــه ممکنـــه ســـگ گلـــه
بیـــاد گازت بگیـــره.
فــرداش تصمیــم گرفتــم دیگــه لقمــه نبــرم و از دکــه‌ی مدرســه
خوراکـــی بگیـــرم .خیـــال کـــردم ای نجـــوری خیلـــی بهتـــره.
زنـــگ تفریـــح خـــورد و رفتـــم ســـمت دکـــ هی تـــه حیـــاط ،ولـــی
صفـــش انقـــدر طولانـــی بـــود کـــه انـــگار زنـــگ تفریـــح چهـــار
تـــا مدرســـه رو بـــا هـــم زده بـــودن .نوبـــت مـــن او نقـــدر طـــول
شماره 20و | 21مرداد و شهریور ماه | 87 | 1404
