Page 88 - 20 - 21
P. 88
همگامان 86
| ماهــــــــنامه داخـــــــــــــلی
روابط عمومیهای شهرداری تهران
شماره 20و | 21مرداد و شهریور | 1404
محمدکاظم لهراسبی نیچکوهی
مدیر روابط عمومی اداره کل آموز شهای شهروندی
آغاز مسیر دانش،اخلاقوامید
اول مهـــر ،۱۳۶۴روز اول مدرســـه در روســـتای کوچـــک و آرام مـــا
بـــود.
هـــوا پاییـــزی و خنـــک بـــود ،مـــه صبحگاهـــی روی زمیـــن
گســـترده و برگ‌هـــای رنگارنـــگ آرام و رقصـــان روی خـــاک
می‌ا فتا د نـــد .
دل مـــن پـــر از هیجـــان و کمـــی اضطـــراب بـــود؛ هـــم شـــوق
دیـــدن دوســـتان جدیـــد و هـــم نگرانـــی از تجربـــه‌ای تـــازه در
دنیایـــی بزر گتـــر.
پـــدر و مـــادرم مـــرا بدرقـــه کردنـــد؛ پـــدر بـــا مـــن تـــا مدرســـه
آمـــد و دســـتم را در دســـتش گرفـــت ،و مـــادر بـــا صدایـــی آرام
برایـــم دعـــا کـــرد و مـــرا از زیـــر قـــرآن رد کـــرد ،تـــا ســـایه‌ای از
برکـــت و امنیـــت همـــواره همـــراه مـــن باشـــد.
وجـــود پـــدر و نـــگاه مهربـــان مـــادر ،هماننـــد حفاظـــی گـــرم
و دلنشـــین بـــود کـــه اضطرابـــم را کـــم و شـــوقم را بیشـــتر
می‌کـــر د .
وقتی وارد کلاس شدیم ،پدرم روی تخته نوشت:
«توانا بود هر که دانا بود».
چشـــمانم بـــه نوشـــته دوختـــه شـــد و قلبـــم پـــر از شـــعف و
انگیـــزه شـــد.
پـــدرم کنـــارم نشســـت و بـــا صـــدای مهربانـــش از ارزش علـــم و
دانـــش گفـــت ،از روزهایـــی کـــه هـــر قـــدم در مســـیر یادگیـــری،
روشـــنایی و امیـــد مـــی‌آورد.
هـــر حرفـــش ،شـــعله‌ای کوچـــک امـــا پایـــدار در دل مـــن روشـــن
کـــرد و فهمیـــدم مدرســـه تنهـــا جایـــی بـــرای درس خوانـــدن
نیســـت؛ بلکـــه مکانـــی اســـت بـــرای کشـــف خـــود ،پـــرورش دل
و ذهـــن ،و آغـــاز مســـیر دانـــش ،اخـــاق و امیـــد.
پـــدرم قریـــب بـــه دو ســـال اســـت کـــه از دنیـــا رفتـــه ،امـــا
نوشـــته‌اش هنـــوز جلـــوی چشـــ مهایم اســـت و هـــر بـــار کـــه
بـــه آن نـــگاه می‌کنـــم ،اشـــک و لبخنـــد بـــا هـــم در قلبـــم
