Page 48 - all 2
P. 48

‫دل‌نوشته‬                     ‫‪46‬‬

‫| ماهــــــــنامه داخـــــــــــــلی‬
‫روابط عمومیهای شهرداری تهران‬
‫شمـــــــــاره ‪ | 19‬تیـــــــــر ماه | ‪1404‬‬

‫مانـده بـرای مسـیر پیشـرفت جمهـوری اسـامی ایـران و همچنـان‬
‫بــا خاطــره همبســتگی و مقاومــت زنــده بــود‪ .‬تجربــه ایــن روزهــا‬
‫یـادآور آن اسـت کـه در دشـوارترین لحظـات‪ ،‬مـردم م ‌یتواننـد بـه‬
‫عنـوان یـک جامعـه منسـجم و مقـاوم‪ ،‬از پـس مشـکلات بربیاینـد و‬
‫امیـد را حفـظ کننـد‪ .‬تهـران در ایـن ‪ ۱۲‬روز‪ ،‬بیـش از هـر زمـان دیگر‬
‫نشـان داد کـه فرهنـگ همبسـتگی و مقاومـت در ر ‌گهـای این شـهر‬

                                                          ‫جریــان دارد‪.‬‬

                             ‫امیرحسین مرادبیکی‬

       ‫مدیر روابط عمومی سازمان مشاور فنی و مهندسی شهر تهران‬

           ‫دلمشکسته‌تر از شیشه‌هایشهر شماست‪...‬‬

‫عصـر یکـی از روزهـای پـس از توقـف جنـگ‪ ،‬خانمـی از آن سـوی‬
‫خــط خــود را معرفــی می‌کنــد‪● :‬ســام فرجــی هســتم از نشــریه‬
‫آ ‌نســو‪ .‬یکــی از دوســتان رســانه‌ای گفتنــد دســتتان بــه نوشــتن‬
‫اســت‪ ،‬دیــدم بــد نیســت بــرای شــماره تــازه‪ ،‬مطلبــی از شــما‬
‫بگیــرم‪● .‬فرمودیــد خانــ ِم؟ ●عــرض کــردم فرجــی‪ -.‬نگفتــم ایــن‬
‫روزهــا نا ‌مهــا را زودتــر فرامــوش م ‌یکنــم‪● -‬خانــم فرجــی چقــدر‬
‫وقـت دارم؟ راسـتش ایـن روزا ذهـن منسـجمی نـدارم‪ .‬هنـوز چنـان‬
‫دور خــودم م ‌یچرخــم کــه دیــروز بــرای ‪ 400‬کلمــه یــه نصفــه روز‬
‫وقـت گذاشـتم‪● .‬وقـت هسـت‪ ،‬تـا هفتـه آینـده بـرام بفرسـتید‪.‬‬
‫نگفتـم آن ‪ 400‬کلمـه کـه هنـوز ه ‌منشـینی جذابـی برایـم ندارنـد‪،‬‬
‫گفتــار متــن کلیپــی اســت بــرای بزرگــراه طبقاتــی صــدر؛ همــان‬
‫کــه دســتورالعمل چنــد روزی پیــش از آغــاز جنــگ تکمیــل شــد‪.‬‬
‫نگفتــم تــا انتظــارش از یادداشــتی کــه برایــش م ‌یفرســتم روایــت‬
‫یــک مدیــر روابــط عمومــی از فعالی ‌تهــای دوران جنــگ نباشــد؛‬
‫در شــرایطی کــه هنــوز بــه در و دیــوار م ‌یخــوردم‪ .‬نگفتــم تمــام‬
‫مــدت نوشــتن ذهنــم نشــخوار می‌کــرد کــه حــالا کــه م ‌یتونیــم‬
‫در نگهداشــت پــل صــدر یکپارچ ‌هتــر و حسا ‌بشــده‌ترعمل کنیــم‪،‬‬
‫ایــن نکبــ ِت جنــگ از کجــا رســید؟ نگفتــم چــون م ‌یدونســتم‬
‫همیشـه همینـه‪ .‬مصیبـت مثـل خـوره م ‌یمونـه‪ .‬فقـط شـاید تـوی‬
‫خــواب ولــت کنــه ولــی در اولیــن لحظــه بیــداری دوبــاره مثــل‬
‫آوار میریــزه تــوی ســرت‪ .‬تــو م ‌یتونــی آدمــی باشــی کــه صفحــه‬
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53