Page 78 - 20 - 21

‫درخونگاهی که‬ ‫درخونـگاه خودمـان بیـرون برویـم ولـی هرجـا‬
‫به واسطه تکیه و‬ ‫برویــم درخونــگاه مــان را هــم بــا خودمــان‬
‫نخل معروف حدود‬ ‫م ‌یبریـم‪ ».‬درخونگاهـی کـه بـه واسـطه تکیـه‬
‫دویست ساله‌اش‬ ‫و نخــل معــروف حــدود دویســت ســال ‌هاش‬
‫شهرت و اعتبار ویژه‬ ‫شــهرت و اعتبــار ویــژه ای بــه هویــت آیینــی‬
‫ای به هویت آیینی‬ ‫و اعتقـادی شـهر تهـران بخشـیده اسـت و پـر‬
‫بیــراه نیســت نویســنده و قص ‌هگویــی چــون‬
‫و اعتقادی شهر‬ ‫اســماعیل فصیــح تــا بــه ایــن حــد در روایــت‬
‫تهران بخشیده‬ ‫هایــش بــه ایــن محلــه اشــاره دارد و مــا هــم‬
‫است و پر بیراه‬ ‫بـه همیـن واسـطه بـرای ایـن شـماره از مجلـه‬
‫نیست نویسنده‬ ‫آنســو تصمیــم گرفتیــم تــا بــه معرفــی ایــن‬
‫و قصه‌گویی چون‬ ‫بخـش از هویـت تاریخـی‪ ،‬فرهنگـی و در عیـن‬
‫اسماعیل فصیح تا‬ ‫حـال یکـی از اصیـل تریـن بخـش هـا و میـراث‬
‫به این حد در روایت‬
‫هایش به این محله‬ ‫ملمــوس تهــران قدیــم بپردازیــم‪:‬‬

‫اشاره دارد‬