Page 42 - alllllll
P. 42
مرورستان 40
| ماهــــــــنامه داخـــــــــــــلی
روابط عمومیهای شهرداری تهران
شماره 14و | 15بهمن و اسفند ماه
بایــد در بخــش اطلا عرســانی و حــوزه تخصصــی رســانه هزینــه
کنیــم و بــا مصــداق بگوییــم ایــن فقــط بدخواهــان و معاندیــن
هســتند کــه نمیگذارنــد شــما فاتــح میــدان در بخــش رســانه و
فضـای مجـازی باشـید .امـا متأسـفانه ایـن موضـوع هنـوز بـه قـدر
کافــی جــدی گرفتــه نم یشــود.
مقـام معظـم رهبـری در سـخنانی کـه تمامـ ًا درسآمـوز اسـت ،بیـان
داشــتند« :اگــر مــن امــروز رهبــر انقــاب نبــودم ،حتمــ ًا رئیــس
فضــای مجــازی کشــور م یشــدم ».ایــن جملــه نشــا ندهنده
دغدغــهای اســت کــه کشــور بایــد بــه آن حســاس باشــد.
اگــر غافــل شــویم و بــا تجهیــزات ،ادوات و ســواد کافــی وارد ایــن
عرصـه نشـویم ،دیگـران بـه ایـن میـدان میآینـد کـه تجهیـزات و
منابـع مالـی نامشـخص امـا اهـداف مشـخصی دارنـد .در آن زمـان،
خــوراک رســان های همیــن اهــداف مشــخص در ســبد خانواد ههایــی
خواهـد بـود کـه در حـال حاضـر بیـش از ۵سـاعت در روز درگیـر
رســانه هســتند و ایــن تأثیــر غیرقابــل انــکاری در تصمی مســازی و
تصمیمگیــری در اذهــان هموطنانمــان خواهــد داشــت.
مدیریـت شـهری بخـش کوچکـی از سـهم بـزرگ میـز رسـان ههای
کشــور اســت و بــه تجربــه دید هایــم کــه شــبک ههای حتــی
برو نمــرزی بــه چنــد ســوژه خــاص م یپردازنــد.
امــا وقتــی هــر مشــکلی بــه ســطح ملــی م یرســد ،یکصــدا
م یشــویم و اگــر ضریــب نفــوذ و ســلیقه مدیریتــی را اضافــه یــا
کــم کنیــم ،قاطبــه رســان هها صحــت و ســقم کافــی و کامــل را در
بیــن مــردم دارنــد.
امــا آنچــه مــد نظــر و درخواســت بخشــی از رســان هها اســت ،در
یــک جملــه کامــل بایــد گفــت :هزینــه در حــوزه رســانه عیــن
ســرمایهگذاری بــا نــگاه توســع همحور اســت.
چــرا وقتــی در یــک شــبکه خــاص بــا حجــم گســترده تبلیغــات،
هزینــه کــردن منجــر بــه درآمــد م یشــود و در حــال شبک هســازی
و توســعه اســت ،در مقابــل آن ،برگــزاری کارگا ههــای آموزشــی
و دور ههــای مناســب رســانهای بــرای ارتقــای ســطح دانــش
کارشناسـان ،مدیـران و افـراد تصمی مسـاز در کشـورمان بـا واکنـش
منفــی مواجــه م یشــود؟ زیــرا دقیقــ ًا حــس تزلــزل در ادامــه
راهشــان را م یبیننــد و م یخواهنــد پیشــگیری کننــد .مــا بایــد
از ایــن وضعیــت «ول» کــه تعبیــر درســتی اســت ،فاصلــه بگیریــم
و بــا تمــام تــوان بــه میــدا نداری ماننــد ســایر عرص ههــا نزدیــک
شـویم .ایـن نویـد را داریـم کـه در ایـن بخـش قد مهـای اسـتواری
برداشــتهایم.